همای رحمت یا آیت خدا

باز دیشب به تو اندیشیدم

تا سحر با دل خود میگفتم: تو چه عاشق بودی

تو که با آن همه درد

تو که با آن همه غم

باز دیشب به تو اندیشیدم

یاد تو در دل من مهمان بود

تا سحرگاه بخود پیچیدم

و به چشمان تو اندیشیدم

با خودم میگفتم:چشم تو دریا بود

که به هر باغچه ای جان میداد

و زمانی که زمین تشنه ی روئیدن بود

چشم تو وعده ی باران می داد

باز دیشب به تو اندیشیدم

شب بارانی من چه شب خاطره انگیزی بود

که تو بودی و دگر هیچ نبود