اسب رویایی

برای دل مردم

می نویسم با برگ گندم              فراموشم نکن با حرف مردم

شهریار

می روم به جایی که لاله باشد        میان لاله ها عکس تو باشد

راه زندگی

غرور

من دوستت دارم...... من برایت می میرم... من بدون تو هیچم... برای من هیچ کسی مانند تو نیست

من از تو دلگیرم.... من از تو رنجیدم.... من طاقت ندارم.... من ازت متنفرم

می بینی در عشق هم خودخواهی موج می زند باور کن.

آن چنان بر "من هایت" تکیه کرده ای آن چنان در "من" لذت طلبت غرق شده ای که نهایت را نمی فهمی.

مگر نمی گویند عاشق باید تنها به فکر شادی معشوق باشد و در پی گام گرفتن و به عرصه گذاشتن "من" خویش نباشد. اما تو چه؟

دوستم داری چون "منت" می خواهد.... متنفری چون "منت" می خواهد

رهاشو از این همه خودخواهی "من" بودن.....یکبار هم "ما" را داد بزن.

باز آمدم

با کمی تأخیر ولی بازآمدم.!