کلبه تنهایی
دست نوشته های شخصیکلبه تنهایی
دست نوشته های شخصیامام حسین
تو دلم یه دنیا
حرفه که میخوام بگم برا تو ، چی میشه بیام دوباره ببینم کربُبلاتو
بـا
خودم یه نـذری کردم که اگه تو رو بـبینم ، با همـون نگاه اول جونمو بدم
برا تو
آقـاجون دلم گرفتـه مثـل آسمون پائیز ، میدونـم مـرغ دل من
دوبـاره کرده هواتو
دل من سائـل عشقه ، دل تو ساحـل غـمها ، چی
میـشه کشتی قـلبم کناره بگیره با تو
چی میشه خونه قلبم بشه جای تو
همیشه ، حک کنی رو صفحهء دل نقش روی دلرباتو
سایه سبز خدا
گفتگوها دارم که اگر واژه توان داشت ترا می
گفتم
واژه ها دارم در سر که اگر...
خلوتی بود و دلی بود ترا می گفتم
دارم
از کوچه آن خاطره ها می گذرم
گوش کن گوش...
ترا می گویم
تو که
همدردی و همدل
تو که معنای بهاری و بهاری و بهار
همزبانی
و چه می
دانم در کجائی و کجائی است دلت
این قدر هست که از جنس منی و همزبانی
می
توانم به تو از دورترین نقطه خاک با کلامی برسانم
عالمی واژه و حرف و
سخن و خاطره را
تو بدانی که چه می گویم
و نخندی به امیدی که مراست
و بدانی که
بهار
سایه سبز خدا در قفس امروزست.
خطای دید
در این شکل شما سه تصویر میبینید. تصویر وسط سیاه و تصاویر چپ و راست رنگی . تصویر راست به سمت راست میچرخد و تصویر چپ به سمت چپ . نکته جالب این است که تصویر سیاه وسط هم میچرخد و اگر آن را همزمان با یکی از تصاویر چپ یا راست نگاه کنید با همان تصویر و به همان جهت میچرخد
فقط تا هفت روز سیاه تنت کن .....
خیلی دیر رسیدی ای دوست
هفت
تا کفن پوسوندم
پیرهن سیاه تنت کن
من فقط یه استخونم
ببین چی کردی با این دل
فکر کن فقط یه لحظه
نذار دیگه بیشتر از این تنم تو گور بلرزه
ازت یه خواهشی دارم زیر طابوتم و نگیر
وقتی که رفتم زیر خاک قبر منو بقل نگیر
حالا دیگه راحته راحتی هر کاری که میخوای بکن
منو به کی فروختی مفت برو واسه همون بمیر
فقط تا هفت روز سیاه تنت کن
شبای جمعه یادی از ما کن
عشقی که بردی باشه حلالت عمری که بردی باشه حرومت
فقط بدون روز قیامت جلوی راه تو رو میگیرم
تقاص این عمری که از دست رفته رو ازت میگیرم
آشتی
از بس نوشتم و پاک کردم ... خسته شدم !
از بس دروغ شنیدم و نامردی دیدم حالم گرفته شده !
از بس محبت دیدم و با ناباوری ، توخالی دیدمشون دلم شکسته !
توی دلم پر شده از یه دنیا حرف ، اما نمی تونم بگم .
یه عالم دیگه توی ذهنمه و واژه هایی از یه دنیای دیگه می نویسم .
مگه تفاوت بین درون و برون انسان چقده ؟
یعنی تا اینحد ذهن و روح آدما با حقیقت دنیای واقعی شون فاصله داره ؟
نمیدونم این جمله ها رو هم باید پاک کنم یا نه !
خیلی خسته ام ! از همه چی !
چرا با این همه زحمت ، هنوز هم اتفاق ها روتین میشه ؟
دلم گرفته !
یعنی میشه فردا یه روز تازه باشه ؟!
دلم میخواد پر بزنم و اونقدر توی آسمون اوج بگیرم که دیگه جاذبه هم نتونه برم گردونه .
اما بال کو ؟!
دلتنگی واسه یکی از بستگان در خاک خفته ام!
سکوت میکنم که نگفتنم بهتر است که نفس کشیدنم بهانه است.
بهانه ای برای انتظار. دروغ و صد دروغ که برگردی.
باور نکردن رفتنت از کنار من. شکستن سکوت شب با گریه های من.
خسته ام از اینکه نمی توانم حتی گله ای کنم از حرف های تو.
این عشق گلویم را بسته...چه بگویم که نگفتنم و گفتنم رسواییست!
دلیل بر نبودن عقل است بر این عاشق تنها !